Zagubiona autostrada

"Zagubiona autostrada" to wciągający film Davida Lyncha, który znany jest z umiejętnego tworzenia obrazów trzymających widza w nieustannym napięciu i atmosfery niepewności. Film, który określany jest jako dramat, jednocześnie wpisuje się w konwencję thrillera psychologicznego z dodatkiem elementów surrealistycznych. Głównym bohaterem tej filmowej enigm jest Fred Madison, grany przez Billa Pullmana, utalentowany saksofonista jazzowy, który prowadzi z pozoru szczęśliwe życie u boku swojej pięknej żony Renee, w którą wciela się Patricia Arquette. Jednak to tylko pozory, bowiem ich życie małżeńskie zaczyna przypominać koszmar, kiedy pod ich drzwiami zaczynają pojawiać się tajemnicze kasety video. Początkowo na nagraniach widać jedynie zewnętrzne ujęcia domu Madisonów, lecz szybko ujawniają one wnętrze ich posiadłości oraz sceny z ich życia prywatnego. Sytuacja osiąga kulminacyjny punkt, gdy Fred na jednym z nagrań widzi, jak morduje własną żonę. Film konfrontuje widza z serią dziwnych i niepokojących zjawisk, które wydają się być uosobieniem lęków i osamotnienia głównego bohatera. Wstrząsające jest to, jak pod powierzchnią codziennego życia kryją się mroczne tajemnice i nieodparte poczucie zagubienia. Kiedy Fred zostaje aresztowany pod zarzutem zamordowania Renee, sytuacja przybiera jeszcze bardziej niezwykły obrót: w rzeczywistości więziennej zamiast Freda pojawia się młody chłopak, oskarżony wcześniej o kradzież samochodu. Czy jest to realność? A może wytwór chorej wyobraźni Freda? David Lynch w "Zagubionej autostradzie" nie ustępuje w kreowaniu świata, który bardziej przypomina zawiły sen aniżeli rzeczywistość. Jego film jest impregnacją tajemniczości, symboliki oraz szokujących obrazów, które trafiają prosto do podświadomości widza. Ścieżka dźwiękowa, stworzona przy współpracy z takimi artystami jak Angelo Badalamenti czy Trent Reznor, doskonale dopełnia atmosfery filmu, budując napięcie i wzmacniając paranoidalny klimat obrazu. Z jednej strony, "Zagubiona autostrada" fascynuje swoim komplikującym się, niechronologicznym narracją; z drugiej – jest on także pewnego rodzaju wyzwaniem dla widza. Nie jest to bowiem film łatwy w odbiorze, co sprawia, że reakcje publiczności mogą być podzielone. Jednak ci, którzy głęboko zanurzą się w świat Lyncha, mogą odkryć warstwy sztuki filmowej, które pozostają obce dla typowych hollywoodzkich produkcji. To film, w którym racjonalne myślenie nie zawsze znajduje ujście, co pozwoliło Lynchowi stworzyć dzieło intrygujące, a dla wielu – majstersztyk w swojej dziedzinie.