The Last Showgirl

"The Last Showgirl" to poruszający dramat wyreżyserowany przez Gię Coppolę, który przenosi nas w fascynujący, ale i brutalny świat show-biznesu w Las Vegas. W centrum filmu znajduje się Shelley, grana przez Pamelę Anderson, która od blisko trzydziestu lat króluje na scenie jako jedna z głównych tancerek w słynnej, rozbierającej rewii. Shelley to postać pełna pasji, traktująca swoje występy jako formę sztuki, czerpiącą inspirację z klasycznych francuskich burlesek. Jej kunszt i doświadczenie uczyniły z niej ikonę sceny, jednakże w brutalnej rzeczywistości tego środowiska liczy się głównie świeżość i zewnętrzna atrakcyjność. Film ukazuje chwile przełomowe w życiu Shelley, którą nagle spotyka trudna prawda o ulotności kariery – prowadzący show decydują się zastąpić ją młodszymi, zgodnie z dzisiejszymi standardami „wizualnie apetycznymi” tancerkami. "The Last Showgirl" nie unika twardych realiów współczesnej branży rozrywkowej, ukazując presję, jaką wywiera na jednostki, których wartość jest oceniana przez pryzmat starzenia się. To kino, które każe widzom zastanowić się nad losem artystów zmuszanych do opuszczenia sceny ze względu na wiek – mimo posiadanego doświadczenia i pasji. Shelley, mimo utraty tego, co uważała za swój największy atut, stawia sobie fundamentalne pytanie: jak zdefiniować siebie na nowo, kiedy umiejętności i identyfikacje, na których opierała swoje życie, przestają być doceniane? Choć film spotkał się z mieszanym odbiorem, zyskując ocenę 6 na 10 od prawie tysiąca widzów, docenić należy odważne podejście do tematu i występ Anderson, która potrafiła pokazać głębię emocji związaną z utratą miejsca w świecie, który mimo wszystko nadal ją fascynuje i inspiruje. Coppola zdaje się balansować między dramatem a formą delikatnej, ale trzeźwej krytyki mechanizmów rządzących wielką rozrywką. Jest to z pewnością film ukazujący realistyczny i przejmujący obraz ulotności świetności i dylematów artystycznych.